کیو، اوکراین – شبه جزیره کریمه در سواحل جنوبی اوکراین مانند الماس آویزان است، که دارای آب و هوای معتدل، سواحل وسیع، مزارع سرسبز گندم و باغ های پر از گیلاس و هلو است.
این همچنین صحنه مهمی برای تهاجم روسیه به اوکراین است.
کریمه که از طریق پل به روسیه متصل است و به عنوان خانه ناوگان دریای سیاه مسکو عمل می کند، یک حلقه حیاتی در زنجیره تامین ارتش روسیه است که از ده ها هزار سربازی که اکنون بخش وسیعی از جنوب اوکراین را اشغال کرده اند، پشتیبانی می کند.
برای رئیس جمهور ولادیمیر وی. پوتین، این مکان مقدس است، زیرا کاترین کبیر در سال 1783 بخشی از روسیه اعلام کرد و به هموار کردن راه برای تبدیل شدن امپراتوری او به یک قدرت دریایی کمک کرد. حاکم شوروی نیکیتا اس. خروشچف آن را در سال 1954 به اوکراین داد. و چون اوکراین در آن زمان یک جمهوری شوروی بود، تغییر چندانی نکرد.
اما زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تقریباً چهار دهه بعد فروپاشید، روسیه جواهر خود را از دست داد. آقای. بنابراین پوتین زمانی که کریمه را به طور غیرقانونی در سال 2014 ضمیمه کرد، مدعی شد که اشتباه تاریخی را اصلاح می کند.
آقای. پوتین در آن زمان قول داد که قصدی برای تجزیه بیشتر اوکراین ندارد. با این حال، هشت سال بعد، در ماه فوریه، ده ها هزار سرباز روسی به شمال شبه جزیره یورش بردند و جنگ فعلی را آغاز کردند.
در روزهای اخیر، اهداف نظامی در کریمه مورد حمله قرار گرفته اند و شبه جزیره بار دیگر خود را در نقطه اتکای یک جنگ قدرت بزرگ می بیند.
اهمیت نظامی
در اوایل جنگ، نیروهای روسی که از کریمه سرازیر شده بودند، بخش هایی از مناطق خرسون و زاپوریژیا را تصرف کردند که کلید اشغال جنوب اوکراین توسط روسیه است.
کریمه نیز به نوبه خود، حمایت لجستیکی کلیدی را برای روسیه برای حفظ ارتش اشغالگر خود ارائه می‌کند، از جمله دو خط راه آهن اصلی که روسیه برای جابجایی تجهیزات نظامی سنگین به آنها متکی است. پایگاه‌های هوایی کریمه برای انجام سورتی پرواز علیه مواضع اوکراینی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و شبه‌جزیره زمینه پرتاب موشک‌های دوربرد روسیه را فراهم کرده است.
این شبه جزیره همچنین محل استقرار ناوگان دریای سیاه روسیه است که به روسیه کمک می کند تا سلطه خود را بر دریا حفظ کند، از جمله محاصره دریایی که اقتصاد اوکراین را فلج کرده است.
مکانی در خورشید
روسیه سرد است – یک پنجم این کشور بالای دایره قطب شمال قرار دارد. اما در شهر آفتاب‌گرفته یالتا کریمه می‌تواند به طور مثبتی ملایم باشد.
شاهزاده گریگوری پوتمکین، ژنرال و معشوقه کاترین کبیر، هنگامی که از او خواست تا زمین را ادعا کند، نوشت: “روسیه به بهشت خود نیاز دارد.”
کریمه جایی است که تزارها و روسای دفتر سیاسی خانه های تعطیلات خود را نگه می داشتند. قبل از اینکه غرب روسیه را به دلیل الحاق غیرقانونی شبه جزیره تحریم کند، این کشور مکانی بود که ثروتمندان اروپای شرقی برای استراحت و مهمانی می رفتند.
یک مقاله سفر نیویورک تایمز در مورد یالتا در سال 2006 اعلام کرد: «کازینوها همه جا در میان کوچه های پر از کاج شهر شلوغ می کنند و پینگ می کنند.
گردشگری پس از سال 2014 به شدت کاهش یافت. اما هنگامی که هفته گذشته انفجارهایی در یک پایگاه هوایی در نزدیکی سواحل غربی کریمه به صدا درآمد، هنوز بازدیدکنندگانی در استراحتگاه‌های مجاور بودند که عکس و فیلم می‌گرفتند زیرا دود سیاه خورشید را پنهان می‌کرد.
روابط با روسیه
کریمه همواره بخشی جدایی ناپذیر از روسیه در قلب و ذهن مردم بوده است. پوتین در سخنرانی خود در سال 2014 به مناسبت این الحاق اعلام کرد. اما او خوانشی گزینشی از تاریخ است.
در طول قرن‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها، گوت‌ها و هون‌ها، مغول‌ها و تاتارها همگی ادعای مالکیت این سرزمین را داشته‌اند.
و شاید هیچ گروهی در کریمه به اندازه تاتارها، مسلمانان ترک که از استپ های اوراسیا در قرن سیزدهم مهاجرت کردند، جنگ در حال وقوع را با وحشت تماشا نکرده باشد.
آنها به طرز وحشیانه ای توسط استالین مورد هدف قرار گرفتند، که – در پیشگویی از توجیه کرملین برای جنگ فعلی خود – آنها را به همکاری نازی ها متهم کرد و آنها را به طور دسته جمعی اخراج کرد. هزار نفر در این روند جان باختند.
در سال 1989، میخائیل گورباچف، آخرین رهبر شوروی، به تاتارها اجازه بازگشت به کریمه را داد. و قبل از الحاق در سال 2014، آنها حدود 12 درصد از جمعیت کریمه را تشکیل می دادند که تعداد آنها در آنجا حدود 260000 نفر بود.
در سال 2017، دیده بان حقوق بشر مسکو را به تشدید آزار و اذیت اقلیت تاتار در کریمه متهم کرد، «با هدف آشکار خاموش کردن کامل مخالفان در شبه جزیره».
