اگر سیاست یک “شوخی” است، رای دهندگان آن را دریافت می کنند

آقای. دروغ بزرگ انتخاباتی ترامپ آقای لوزادا می نویسد: «در یوغ فریبکاری قدیمی است که بدون آن نمی تواند دوام بیاورد: این ایده که سیاست آمریکا در اصل یک شوخی است. . . . وقتی سیاستمداران به طور علنی از مواضعی که به طور خصوصی رد می‌کنند دفاع می‌کنند، جوک می‌گویند. زمانی که از چالش اداره کشور به خاطر عجله به راه انداختن دشمن دست می کشند، لطیفه می گویند. وقتی آنها به این نتیجه می رسند که باید به همان ترس هایی که در میان رای دهندگان خود تشویق یا ایجاد کرده اند رسیدگی کنند، این جوک را می گویند.

چه چیزی به آقای غنای لوزادا که او قصد ندارد این است که او خودش درگیر جوک گفتن است، که در آن همه اینها کار جمهوری خواهان است، انکار انتخابات دموکرات در سال های 2000، 2004، 2016 و 2018 وجود ندارد، تبانی روسیه ساخته شده است. دروغ وجود ندارد آقای بایدن تهدید برتری طلبان سفیدپوست را به نفع خود بازی نمی کند، او و متحدانش آخرالزمان آب و هوایی را که در هیچ کجای علم یافت نمی شود، به باد نمی دهند.

شوخی ادامه دارد. برخورد عجیب و غریب مشابهی را در واشنگتن پست و نیویورک تایمز در هفته گذشته در مورد اخبار مربوط به پایان یافتن تحقیقات بازرس ویژه جان دورهام مشاهده کنید، که هر دو مقاله آن را بر خلاف استاندارد (منتظر آن) ارزیابی کردند و آن را نادیده گرفتند. لفاظی های هذل آمیز و منفعت طلبانه خود ترامپ.

از چه زمانی آقای ترامپ معیار همه چیز است؟ فقط زمانی که هدفش نادیده گرفتن آقای. دستاورد دورهام در رسیدن به ته کلاهبرداری تبانی، که مطبوعات از انجام آن خودداری کردند. مثال: ادعای مفصل او مبنی بر اینکه صحنه سکس در هتلی در مسکو، که رسانه ها به مدت دو سال از آن لذت می بردند، کاملا ساختگی بود و توسط یک “بازپرس” دموکرات پولی به منبعی نسبت داده شد که تماس او را رد کرد.

شوخی در هر دو آقای. خوشحالی ترامپ و رسانه ها از 214 صفحه دادستان کل نیویورک مبنی بر عدم ادعای جرم در آقای. اغراق آمیز بودن ثروت ترامپ برای بازبینان وام بانکی که در میان همه مردم روی زمین دقیقاً می دانستند با چه کسی سروکار دارند (برخلاف مردمی که گزارش رسانه ها از روسیه را به صورت واقعی پذیرفتند تا بعداً بفهمند که این یک “شوخی” لوزادی است. )

آقای. استعاره شوخی لوزادا بدبینی قاطع حکایت پردازان سیاسی معاصر (به جز کسانی که طرف او هستند) را به تصویر می کشد، اما شاید اعتبار کافی را برای عموم قائل نیست. اگر تعاملات من نشانه‌ای باشد، رای‌دهندگان در رمزگشایی چرخش به سمت پوچی در سیاست ما، به عنوان چیزی شبیه به امواج غیرقابل توضیح مد بالا، پیشرفت سریعی داشته‌اند، و با این حال آنها هنوز درک می‌کنند که چگونه مبارزه اساسی برای قدرت، چیزهایی را که برایشان مهم است، لمس می‌کند. مانند شغل، جنایت و تحصیل.

منبع واقعی دردسر – یا شاید فقط شوخی واقعی – صنعت خبری است که دیگر به شواهدی برای آنچه می‌گوید علاقه‌ای ندارد، فقط به اینکه چگونه می‌توان از آن استفاده کرد. تظاهر به یک انگیزه مدرن‌سازی است که در آن استانداردهای سنتی «عینیت» برای اهداف بالاتر و نتیجه‌گرایانه کنار گذاشته می‌شوند. اما دلیلی وجود دارد که شعار مطبوعات سابقاً این بود: “راستش را بگو مهم نیست که گاو چه کسی خورده باشد.” ما نمی دانیم و نمی توانیم بدانیم که آینده چگونه خواهد بود. موضوع ساده صادق بودن در مورد حقه روسیه را در نظر بگیرید. آیا با اعتراف به حقیقت، آقا را تقویت می کنیم؟ ترامپ- یا به رای دهندگانش نشان می دهیم که رسانه ها و نخبگان دولتی فاسد غیرقابل جبرانی ندارند و شاید بتوان حداقل برخی مواقع به آنها اعتماد کرد؟

به اعتبار آنها، چند ستون نویس برتر در پست و تایمز اخیراً با درک تأثیر مخرب کلاهبرداری تبانی بر اعتماد عمومی، مسیرهای جسورانه جدیدی را ترسیم کرده اند. در سال 2020، من به جو بایدن پیشنهاد کردم که همین کار را انجام دهد. با تایید تحقیقات دورهمی، او می توانست گام بزرگی در جهت تقویت آشتی که موعظه می کرد بردارد. اکنون به صحبت های او گوش دهید و متوجه می شوید که او هرگز علاقه ای به آشتی نداشت. او داشت «جوک» را در Mr. حس لوزادا. آقای. علاقه بایدن در برانگیختن عصبانیت ترامپ به عنوان بهترین گزینه برای طولانی کردن قدرت خود در سراسر صحنه است.

امیدهایی وجود دارد، مانند نشانه‌هایی که نشان می‌دهد مالک جدید CNN می‌خواهد کار خود را پاک کند، اما خودتان را نیز راحت کنید که زمان حلال بسیاری از مشکلات است. خبرنگاران و سردبیران امروز بازنشسته خواهند شد و به پاداش نهایی خود خواهند رفت. همانطور که استیو جابز فقید در سخنرانی آغاز به کار دانشگاه استنفورد گفت، دلیل اصلی که امید برای بشر ابدی به وجود می آید، امکان تجدید است که ناشی از این واقعیت است که همه ما در نهایت قربانی جداول مرگ و میر خواهیم شد.