مری وین رایت جا مورانت را نمی‌شناسد، اما برای او دعا می‌کند، نگران اوست و آرزو می‌کند که کاش می‌توانست با ستاره جوان مشکل‌دار NBA بنشیند تا به او کمک کند تا او را درست کند.
واین رایت، یک مادربزرگ 64 ساله، در محله‌ای در شهر اسموکی، محله تیراندازی شده در شمال ممفیس، یک جامعه است. این یک دویدن کوتاه از FedExForum است، عرصه‌ای که مورانت در طول چهار فصل برجسته NBA با بازی در پوینت گارد برای گریزلیز جادو کرده است.
مورانت تا همین اواخر با تلاطم اندکی به بالای فلک NBA صعود کرده است.
در حالی که تیمش برای موقعیت پلی آف مبارزه می کند، مورانت 23 ساله به دلیل رفتارهای آزاردهنده خارج از زمین که دو هفته پیش با انتشار ویدئویی در رسانه های اجتماعی منتشر شد که نشان می داد او در یک نوار در کلرادو به عنوان یک تفنگ دستی علامت گذاری می کند، تبعید شده است. باشگاه
کی برمی گردد؟ گریزلیز اعلام کرد که او می تواند روز جمعه مقابل سن آنتونیو اسپرز به زمین بازگردد، اگرچه آدام سیلور، کمیسر NBA، که به درستی از وجهه لیگ خود محافظت می کند، ممکن است برنامه های دیگری داشته باشد.
در میان ستارگان جوانی که به عنوان چهره‌های آینده لیگ تبلیغ می‌شوند، تعداد کمی، اگر وجود داشته باشند، حال و هوای جسورانه مورانت در زمین را دارند – اره منبت کاری اره مویی که مدافعان حیرت‌زده را دریبل می‌کنند. دانک‌های براق، طاق‌دار و ترسناک. شیوه بازی او و شیوه‌های بی‌سابقه و غیرعادی او منجر به محبوبیت در همه گوشه‌های جامعه شده است.
به همین دلیل است که موقعیت مورانت برای فکر کردن به راه‌هایی فراتر از بازی‌های از دست رفته یا نحوه عملکرد تیمش در پلی آف بسیار مهم است. خشونت با اسلحه همه بخش های جامعه آمریکا را تحت تاثیر قرار می دهد. اما در جوامع سیاه‌پوست و قهوه‌ای که تأثیر مورانت عمیق‌ترین است، تأثیر زیادی دارد.
و همچنین به همین دلیل است که من با Wainwright، یک شهروند سیاه پوست که عمیقاً در جامعه خود ریشه دارد، تماس گرفتم.
واین رایت که هر روز به کلیسا می رود، می گوید: «اکنون شما بچه های جوانی دارید که مشکل ایجاد می کنند، و می بینند که اسلحه می زند، و این فقط باعث می شود آنها را متقاعد کند که این کار جالب است. اتفاقات در شهر اسموکی و شرکت در دو یا سه بازی گریزلیز در سال، عمدتا برای تشویق مورانت.
او با اشاره به روشی که خشونت همچنان خیابان ها را مسموم می کند و به قتل تایر نیکولز توسط گروهی از افسران پلیس ممفیس در ژانویه گفت: «ما در این شهر خیلی چیزها را پشت سر گذاشته ایم. جا و گریزلیز چیز خوبی برای نگه داشتن آنها بوده است. اما حالا این.»
صدایش خاموش شد.
در صورتی که به دقت توجه نکرده باشید، تحقیر کلرادو آخرین اقدام اشتباهی بود که اعتبار مورانت را در چند ماه گذشته خدشه دار کرد.
بازی داغ فوریه بین گریزلیز و پیسرز با درگیری لفظی بین برخی از بازیکنان ایندیانا و پدر و دوست مورانت خدشه دار شد. پس از آن، ادعایی مطرح شد که شخصی در وسیله نقلیه مورانت یک لیزر قرمز رنگ، احتمالاً از یک تفنگ، به سمت اتوبوس پیسرز آموزش داده است.
واشنگتن پست گزارش هایی از برخورد با یک نگهبان امنیتی در مرکز خرید ممفیس و درگیری با یک نوجوان در حین بازی پیکاپ در خانه مورانت را شرح داد. نوجوان به پلیس گفت که دعوا پایان یافت و مورانت رفت و با اسلحه برگشت. مورانت این اتهام را رد کرد و به پلیس گفت که پسر هنگام فرار فریاد زد: “من برمی گردم و اینجا را مانند آتش بازی روشن می کنم.”
البته هیچ کدام از اینها خوب نیست. نه پیام منتقل شده، عادی سازی پرخاشگری با اسلحه. اپتیک مورانت، تیمش و NBA نیست
مورانت هفته گذشته در یک عذرخواهی کتبی گفت: “من مدتی را برای دریافت کمک و کار بر روی یادگیری روش های بهتر برای مقابله با استرس و سلامت کلی خود اختصاص خواهم داد.”
با فکر کردن به این ستون، به یاد آوردم که چگونه خشونت بر خانواده بزرگ من زخم هایی گذاشته است. سال‌هایی را که به‌عنوان گزارش‌گر شهری در برخی از مضطرب‌ترین جوامع آمریکا کفش می‌کردم، به یاد آوردم. من بیش از سهم خود از اجساد پر گلوله را شاهد بوده ام و مدت کوتاهی پس از قتل یکی از عزیزانم بیش از سهم خود با خانواده ها مصاحبه کرده ام. من اعدام مردی در سن کوئنتین را تماشا کرده ام که یک زن خانه دار و صاحب فروشگاه را به ضرب گلوله کشت.
هرکسی که وقاحتانه یک اسلحه را به صدا درآورد، من را به شیوه ای کاملا شخصی عصبانی می کند.
در جستجوی نکات ظریف درباره مورانت، به کشیش برجسته ممفیس، کشیش، رسیدم. ارل فیشر، از کلیسای باپتیست حبشه. ما در مورد این صحبت کردیم که چگونه برخی مورانت را به بی‌دریغ‌ترین وجه ممکن برند کرده‌اند. در برخی از گوشه ها، او را یک اراذل و اوباش می نامند – و بدتر از آن.
فیشر گفت: “برای بسیاری از ناظران، همه چیز یک بعدی است.” “شما یا یک اراذل و اوباش هستید یا یک ورزشکار، که در بالاترین سطوح، بدون روزهای بد یا اشتباه عمل می کنید.”
او افزود: «هواداران جا را به خاطر گستاخی در زمین، آن chutzpah، آن لبه جشن می گیرند. اما این ایده که این جوان 23 ساله با میلیون‌ها دلار قرار است در مدت زمان کوتاهی آن لبه را صیقل دهد و همیشه خود را به عنوان یک آقای برجسته که هیچ‌گاه نشانه‌هایی از سن خود نشان نمی‌دهد نشان دهد، چگونه می‌شود. احساس، مفهوم؟”
این را نمی توان نادیده گرفت که این روزها جوان، سیاه پوست و مشهور بودن به معنای آگاهی از خطر است. اخیراً داستان های زیادی در مورد دزدی از ورزشکاران جوان با اسلحه منتشر شده است. پل پیرس، ستاره سابق سلتیکس اخیراً اعتراف کرده است که اسلحه حمل کرده است، همانطور که حق اوست، زیرا احساس می کرد که پس از کشته شدن با چاقو در یک کلوپ شبانه در بوستون، به محافظت نیاز دارد.
در چند سال گذشته، رپرهای جوان و باهوش با گلوله کشته شده‌اند، از جمله یانگ دولف، که سال گذشته در یک نانوایی شیرینی‌پزی چهار مایلی دورتر از FedExForum به ضرب گلوله کشته شد.
از نظر مورانت، رفتار خشن، خشن و گستاخانه ممکن است فقط نوعی کاهش فشار نبوده باشد، بلکه نوعی دفاع از خود پیشگیرانه “با من کار نکن” بوده است.
من به دنبال تبرئه مورانت نیستم، اما مهم است که کمی از پیچیدگی موقعیتی که او در آن قرار گرفته است، و تأثیری که انتخاب های او می تواند بر افرادی که شبیه او هستند، نشان دهم.
هفته گذشته، من با مایک کامینگز، یکی از اعضای سابق باند که در واتس با نام Big Mike شناخته می‌شود و اکنون به خاطر کارش برای ایجاد صلح در جامعه خود خبر داد، صحبت کردم. مایک بزرگ آن را مستقیماً به من داد.
او گفت: «کاری که جا در کلرادو انجام داد، کار من را بسیار دشوارتر می کند. «بسیاری از این جوانانی که من سعی می‌کنم به آنها برسم، جا را می‌بینند و می‌گویند: «می‌بینی، مایک؟ او هنوز کاپوت را در خود داشت و به عنوان یک بازیکن حرفه ای توپ را ساخت. مایک، می بینید؟ من مجبور نیستم تغییر کنم چرا نمی توانم اسلحه ام را نگه دارم؟»
امیدوارم مورانت آن نقل قول را بخواند، همانطور که امیدوارم به او لطف داشته باشیم، و همان طور که دعا می کنم او با این واقعیت کنار بیاید که آنچه می گوید و انجام می دهد سنگینی سنگینی دارد، هرچند سنگین و سنگین.
