نقد و بررسی کتاب: «زمین بازی انسانی: چرا بازی می‌کنیم» نوشته هانلور واندنبوشه

ادریس البا بازیگر در مقدمه ای موعظه آمیز می نویسد: «بازی چیزی است که ما را متحد می کند. زمین بازی انسانی: چرا بازی می کنیم (teNeues, 287 pp., $95)، یک عکس فوق العاده بصری توسط عکاس بلژیکی Hannelore Vandenbussche از بازی سازی در سراسر جهان. البته، بازی‌ها نیز می‌توانند ما را از هم جدا کنند، و اغلب به یک حزب‌گرایی فریبنده و آتشین دامن می‌زنند. غنای دیدگاه واندنبوشه (با متن همراه رز کازلا) این است که شور و نشاط هر دو اتحاد را در بر می گیرد. و رقابت با رنگ، دقت و فرمت ثابت، عکاسی او مانند یک ورزش است، تجسمی از شادی ورزشی. او همان طور که اتیوپیایی ها با لنز خود بازی می کنند با لنز خود بازی می کند دونگا میله ها

برخی از تصاویر Vandenbussche به نظر می رسد که از بالا به محیط های روستایی و شهری مختلفی که بازیکنان در آن ورزش می کنند خیره می شود: موج سوارانی که سعی می کنند بر فراز امواج آسمان خراش در سواحل پرتغال بمانند. اسکی بازان توسط گوزن شمالی در مسابقه ای در حومه ای برفی در فنلاند کشیده می شوند. بوکسورهای شادی آور در پشت بام هاوانا مشت می شوند. نماهای نزدیک او از ورزشکاران در سرتاسر جهان باوقار است و غرور، عضلانی بودن و یونیفرم های مسحورکننده را به تصویر می کشد.

اگر تنها عکسی وجود داشته باشد که ماهیت همیشه در حال تکامل ورزش را تأیید کند، این آخرین عکس در کتاب است، کمیک و تاریخی که در آن واندنبوشه از انتهای شترهایی که برای مسابقه در امارات متحده عربی صف کشیده اند عکس می گیرد. جوکی ها نه انسان ها، بلکه روبات ها، با پیراهن های شماره دار. این ممکن است یک نقاشی سورئالیستی از سالوادور دالی یا لئونورا کارینگتون باشد. در عوض، تصویری واقعی از واقعیت وحشی است، همانطور که بسیاری از عکس‌های موجود در این مجموعه جذاب و شمایل شکن هستند.

ویل بلایت نویسنده کتاب «اینجوری نفرت داشتن برای همیشه شاد بودن است».