افغانستان: کمک‌های بشردوستانه جان انسان‌ها را نجات داده است، اما نیازهای بسیار زیاد همچنان وجود دارد |

پس از تسلط طالبان در ماه اوت گذشته، آژانس‌های سازمان ملل و شرکای آن‌ها در افغانستان باقی ماندند و به آنها کمک کردند. نزدیک به 23 میلیون نفریا تقریباً 94 درصد از همه کسانی که به حمایت نیاز دارند.

بشردوستان عملیات خود را برای رسیدن به جوامع در تمام 34 استان گسترش دادند و کار آنها جانها را نجات داد و حتی با موفقیت از قحطی در زمستان گذشته جلوگیری کرد.

یک “واقعیت غم انگیز”

تخصیص دو صندوق بشردوستانه سازمان ملل نیز نقش اساسی در جلوگیری از فروپاشی بخش‌های بهداشت و آموزش با تضمین پرداخت حقوق کارگران ضروری داشت.

با این حال، حتی با این واکنش گسترده، مقیاس نیازها به مراتب از ظرفیت شرکای کمک برای برآورده کردن آنها بیشتر استهماهنگ کننده امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برای افغانستان، دکتر. رامیز آلاکباروف روز پنجشنبه گفت.

وی تاکید کرد که این “واقعیت غم انگیز” ادامه خواهد داشت مگر اینکه اقتصاد و سیستم بانکی کارآمد احیا شود، دختران رسما بتوانند به مدرسه بازگردند و زنان و دختران بتوانند به طور معنادار و ایمن در همه جنبه های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی از جمله بشردوستانه مشارکت داشته باشند. کار کردن

چندین “پرچم قرمز”

«تاریخ بارها و بارها این را به ما نشان داده است ما پرچم های قرمز امروز را در خطر فردا نادیده می گیریم،” آقای. الاکباروف در بیانیه ای اعلام کرد.

و در افغانستان امروز، پرچم های قرمز هم چندتایی و هم متنوع هستند – از پیش‌بینی‌های آب و هوایی ویرانگر، تا اقتصادی که در تعادل است، و محدودیت‌های فزاینده برای زنان و دختران که آنها را از جامعه حذف می‌کند.»

اقدامات بشردوستانه برای زنده نگه داشتن مردم افغانستان، حفظ خدمات اولیه، و تقویت اقتصاد در زمانی که هیچ جایگزینی در دسترس نبود، ضروری بوده است.

حدود 7.7 میلیون شهروند، از جمله سه میلیون زن و دختر، در سال جاری از حمایت های بهداشتی برخوردار شده اند که به کاهش مرگ و میر اضافی مادران، نوزادان و کودکان کمک کرده است.

کمک های بشردوستانه اضافی در قالب نقدی اضطراری برای پوشش نیازهایی مانند غذا، سرپناه، حفاظت و بهداشت و همچنین پول نقد برای حمایت از کار و معیشت ارائه شده است، بنابراین نقدینگی بسیار مورد نیاز را به اقتصاد تزریق می کند.

“فقر امید”

با این حال، OCHA هشدار می دهد که در غیاب تلاش های هماهنگ برای رسیدگی به محرک های ساختاری نیاز و آسیب پذیری، آینده تاریک به نظر می رسد.

امروز، تقریباً 25 میلیون افغان اکنون در فقر به سر می برند. علاوه بر این، ممکن است امسال 900,000 شغل از بین برود، زیرا مشاغل برای ادامه حیات تلاش می کنند و زنان و دختران از تحصیل در دبیرستان و اقتصاد رسمی محروم می مانند.

آقای. الاکباروف خواستار تعهد بیشتر برای رفع نیازهای نجات جان و حمایت از جوامع آسیب پذیر شد.

«مردم در افغانستان مدت‌هاست فقر مالی را تجربه کرده‌اند، اما اکنون دارند محکوم به زندگی پر از فقر امید و آرزو. ما نمی توانیم اجازه دهیم این اتفاق بیفتد.»