بالاکلیا، اوکراین – کودکان در ماه اوت این شهر را برای یک اردوی تابستانی رایگان که توسط اشغالگران روسی حمایت می شد، ترک کردند، و آنها را با تضمین هدایا و ایمن بودن از گلوله باران مداوم فریب دادند.
نادیا بوریسنکو، 29 ساله، به من گفت: «روس‌ها قول دادند که دو یا سه هفته طول بکشد و بعد بچه‌ها برگردند. دختر 12 ساله او، داریا، در میان 25 کودک این شهر در شمال شرق اوکراین بود که سوار اتوبوسی به سمت کمپ شدند.
اما روسیه آنها را پس نداد. داریا و سایر کودکان اکنون در آن سوی مرز در روسیه هستند و مسکو بازیابی فرزندان خود را برای خانواده ها بسیار دشوار می کند.
جوانان اینجا در میان هزاران کودک اوکراینی هستند که روسیه آنها را از اوکراین گرفته و در برخی موارد به فرزندخواندگی سپرده است.
شمارش دولت اوکراین 11461 کودک است که با نام شناخته شده و بدون خانواده به روسیه یا مناطق تحت کنترل روسیه برده شده اند. رئیس جمهور ولدیمیر زلنسکی در نشست سران گروه 20 گفت که “ده ها هزار” دیگر وجود دارند که فقط به طور غیرمستقیم یا با جزئیات کمتر در مورد آنها شناخته شده اند.
او گفت: «در میان آنها بسیاری از والدینشان در حملات روسیه کشته شدند و اکنون در ایالتی که آنها را به قتل رسانده نگهداری می شوند.
انتقال هزاران کودک یادآور این است که این یک درگیری مسلحانه معمولی نیست. اینها ممکن است جنایات جنگی باشند. آنها باید زنگ خطری برای آمریکایی ها و اروپایی هایی باشند که از حمایت از اوکراین خسته شده اند.
آیا واقعاً می خواهید یک حامی دولتی قاچاق کودکان را تقویت کنید؟
روسیه انتقال کودکان اوکراینی را پنهان نمی کند اما در برنامه های تبلیغاتی تلویزیونی خود آن را در بوق و کرنا می کند و خود را ناجی کودکان رها شده نشان می دهد و روس ها را نشان می دهد که خرس های عروسکی را به پسران و دختران اوکراینی می دهند.
کمیسر حقوق کودکان روسیه، ماریا لووا-بلووا، ماه گذشته به این افتخار می زند که پسری اوکراینی را به فرزندی پذیرفته است و به نظر می رسد بسیاری از این کودکان دزدیده شده در خانواده های روسی به فرزندی پذیرفته شده اند.
این صدقه نیست. ممکن است نسل کشی باشد یک معاهده بین‌المللی 1948 تصریح می‌کند که «انتقال اجباری کودکان»، زمانی که هدف از بین بردن یک ملیت باشد، یک نسل‌کشی است.
با این حال، وضعیت نیز متفاوت است. با تلفن همراهش به داریا رسیدم، و صدای او شبیه یک زندانی سنتی نبود: او دوستانی دارد، کلاس می‌گذراند و می‌تواند هر روز عصر از تلفن خود برای تماس با مادرش استفاده کند. اما او بدون تردید می خواهد به خانه خود در اوکراین برود.
او گفت: «همیشه دلم برای خانه تنگ شده است.
مقامات روسیه به والدین اجازه می دهند فرزندان خود را تحویل بگیرند، اما فقط با سفر به روسیه از طریق لهستان و سپس سایر کشورها. این بدان معناست که والدین باید برای به دست آوردن پاسپورت و سایر اسناد تقلا کنند – حتی اگر خانه ها و دارایی های آنها توسط گلوله های روسیه ویران شده باشد – و سپس هزینه های قابل توجهی را بپردازند همانطور که جنگ آنها را فقیر کرده است. برخی از والدین موفق به انجام این کار شده اند. اکثر آنها این کار را نکرده اند.
دمنتیف میکولا، یک دادستان محلی گفت: «البته وقتی بچه های ما را می گیرند، جنایت جنگی است. و آنها مرتکب جنایت شدند که بازگشت آن کودکان را آسان نکردند.»
میکولا خاطرنشان کرد که کمپ تابستانی جذاب بود زیرا به نظر می رسید تنها راه برای ایمن نگه داشتن بچه ها از گلوله باران روسیه است. وی افزود که اگر روس ها بخواهند می توانند کریدورهای بشردوستانه برای بازگرداندن کودکان به کشور ایجاد کنند.
مادر دیگری در بالاکلیا، خواهر شوهر نادیا بوریسنکو، ویکتوریا بوریسنکو، که پسر 12 ساله اش، بوهدان، در کمپ است، گفت که در تماس های تلفنی به او گفت که با او و دیگران به خوبی رفتار می شود اما می خواهند برگردند. او گفت: “آنها گریه می کنند و می خواهند به خانه بیایند.”
بهترین حدس من این است که روسیه بچه ها را به عنوان پشتیبان در برنامه های تبلیغاتی تلویزیونی خود می برد. و پس از آن بازگرداندن وسایل به دردسر نمی خورد.
بسیاری از کودکانی که به روسیه برده شدند از موسساتی مانند خانه های کودکان، مدارس شبانه روزی و بیمارستان ها خارج شدند. برخی از این جوانان پدر و مادر نداشتند، اما زمانی که داشتند ظاهراً با خانواده‌ها مشورت نشد.
اولنا ماتوینکو به من گفت که نوه 10 ساله او، ایلیا ماتوینکو، به همراه مادرش، ناتالیا، در شهر ماریوپل اوکراین بود که هر دو بر اثر اصابت ترکش به شدت مجروح شدند. او در مقابل ایلیا درگذشت و سربازان روسی پسر را نه به یک بیمارستان محلی، بلکه به بیمارستانی در منطقه‌ای که جدایی‌طلبان تحت حمایت روسیه آن را جمهوری خلق دونتسک اعلام کرده‌اند، بردند.
خانواده هیچ ایده ای برای مادر و پسر نداشتند تا اینکه یکی از اقوام در روسیه گزارشی را در تلویزیون روسیه دید که پزشکان قهرمان در دونتسک ایلیا را نجات دادند.
او به من گفت: “او ربوده شد.” او را به زور بردند.» او گفت که مقامات روسی اسنادی را آماده کردند تا ایلیا در روسیه به فرزندی پذیرفته شود.
ماتوینکو برای بهبودی نوه اش از طریق لهستان و ترکیه به روسیه سفر کرد.
او گفت: «این یک تصادف بود که این ویدیو دیده شد و به دست خانواده ما رسید. او یک پسر روسی بود و در خانواده دیگری بزرگ می شد.
بچه ها با جنگ خراب نمی شوند. یک دولت نباید هزاران کودک را قاچاق کند. این گزاره‌های ابتدایی بر خطرات اخلاقی جنگ در اوکراین تأکید می‌کند، و برای جهان مهم است که محکم در طرف راست بایستد – و داریا را به خانه مادرش بازگرداند.
