چگونه از همه چیز زنده بمانیم، توسط ایوان موریسون
قسمت های آغازین «چگونه از همه چیز زنده بمانیم»، رمان جدید نویسنده اسکاتلندی، یوان موریسون، حال و هوای جدی «دوباره اتفاق می افتد» به من داد. اینجا ما در اواخر سال 2022 هستیم، هنوز در حال سیر و سلوک در زندگی با کووید-19 هستیم، و موریسون حرکت جسورانه ای را انجام می دهد و کتاب خود را – که برای اولین بار در سال 2021 در سطح بین المللی منتشر شد، قبل از اینکه اکنون به ایالات متحده بیاید – در آینده ای نه چندان دور انجام می دهد. در شروع بعد فاجعه ویروسی
با باز شدن کتاب، جهان دوباره شروع به شنیدن گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از یک ویروس جدید می‌کند. یکی از افرادی که مصمم است با کف پای صاف دستگیر نشود، یک بقای پارانوئید به نام اد کرو است، یک روزنامه‌نگار تحقیقی سابق و مشاور دولتی مخفی (بله، هر دو) که در یک پانل پس از کووید برای ارزیابی خطرات آینده کار می‌کردند و یک مقدار زیادی. یکی از ویروس های جدید، CHF-4، به عنوان یکی از عفونی ترین پاتوژن های کشنده در این سیاره طبقه بندی شد. علی‌رغم یافته‌ها، گزارش دولت مدفون شد، بنابراین اد خودش دست به کار شد و یک راهنمای بقا نوشت تا برای آخرالزمانی که می‌دانست در راه است آماده شود.
اکنون که پایان کار فرا رسیده است، اد فرزندانش را که قرار است فقط حضانت محدودی از آنها داشته باشد، می رباید و آنها را به ملکی روستایی می برد که سال ها مخفیانه آن را تجهیز کرده است، با غذا، اسلحه و گروه کوچکی از پیروان. دختر 15 ساله او، هیلی، که قهرمان رمان است، تمام کتاب را به تناوب به کینه توزی و پرستش پدرش سپری می کند، اما در ابتدا از حفاری های جدید خود ناامید می شود: «به نظر می رسید یک خانه مزرعه باستانی متروکه احاطه شده توسط یک دیوار سنگی قدیمی پوشیده از پیچک در برابر آسمان خاکستری، سیاه مایل به خاکستری، کپک زده و پوسیده بود. به عبارت دیگر عجیب است.»
سکونت در دنیای درونی یک نوجوان هرگز آسان نیست، چه رسد به اینکه با پایان دنیا روبرو شویم، اما موریسون در مورد هیلی اغلب احساس ناشایستی و اجباری می کند. به عنوان مثال، او به طور مکرر از کلمه “کاملا” به عنوان تقویت کننده استفاده می کند (“او کاملاً چیزی را پنهان می کرد” ، “دنی کاملاً به سینه های من خیره شد” و غیره)، یکی از کیسه های تیک هایی که هرگز به هم متصل نمی شوند. به یک اصطلاح شخصی قانع کننده. آیا هر بچه‌ای که بالاخره با مادر دیوانه‌اش ارتباط برقرار می‌کند، مکانش را این‌طور توصیف می‌کند: «این خانه‌ی مزرعه است… نمی‌دانم کجاست، همه‌اش منظره‌ای است و شاید اسکاتلند، اما ما امن هستیم.» حتی با افزایش خطرات داستان، و گروه بازماندگان اد با اختلافات درونی و مزاحمان تهدیدآمیز از بیرون مواجه می‌شوند، شیوه بیان هیلی نوعی بی‌تفاوتی پرحرف را حفظ می‌کند که منطق احساسی شرایط را به چالش می‌کشد.
و اگرچه موریسون طرحی پرماجرا ساخته است، مملو از تلاش‌های ناامیدانه برای فرار و رویارویی خشونت‌آمیز (از جمله یک سرزنش وحشتناک)، او خود را با وسیله‌ای رسمی می‌سازد که دائماً در مسیر عمل قرار می‌گیرد – هیلی فقط خاطرات خود را ارائه نمی‌کند. ، او برایش می نویسد خود راهنمای بقا، یکی با «نکات عملی واقعی برای افراد غیر خسته کننده و سایر نوجوانان ربوده شده توسط والدین پیشه دیوانه». معنای این موضوع برای خواننده این است که روایت رو به جلو به طور مداوم، به طرز نگران کننده ای با لیست های گلوله ای از توصیه ها، همراه با عناوین جسورانه از «چگونه و چرا در مصرف آب صرفه جویی کنیم» تا «چگونه بگوییم که نقطه اوج فرا می رسد» قطع می شود.
تصور ساده و قدرتمندی که از نظر نوجوانان، تقریباً در میان لغات زیبا و ساختار ساختگی گم شده است. همیشه انگار پایان دنیاست هیلی با انحلال ازدواج والدینش همراه با انحلال تمدن مواجه است و در بهترین حالت، «چگونه از همه چیز زنده بمانیم» نشان می دهد که چگونه این وحشت ها موازی یکدیگر هستند. هیلی همچنین علاقه شدیدی به دنی جسور، پسر یکی از شرکای پدرش پیدا می کند، و مانند همه چیز در فضای گرمخانه خانه مزرعه، احساسات او – و در نهایت، آزمایشات جنسی او – شور و حرارتی شیرین و شبه خنده دار به خود می گیرد. .
افسوس که موریسون به سختی شروع به کشف احتمالات فرضیه جذاب خود می کند، و زمانی که پایان پیچ و خم فرا می رسد و هیلی انتخاب دراماتیکی را انجام می دهد که رمان بر اساس آن به پایان می رسد، خواننده بیش از حد آماده است که به دنیای فراتر از دروازه های خانه مزرعه بازگردد. . .
بن اچ وینترز نویسنده سه گانه «آخرین پلیس» و «ایرلاین های زیرزمینی» است. آخرین رمان او «پسر آرام» است.
چگونه از همه چیز زنده بمانیم | نوشته یوان موریسون | 355 ص. | هارپر پرنیال | شومیز، 17 دلار
