دهلی نو – این روزها در سرتاسر پایتخت هند پوسترهایی از نارندرا مودی پخش می شود که او را به عنوان نخست وزیر بزرگ مدرنیزه معرفی می کند که هند را به جلو می کشد. اما آن پوسترها به عکس آن نیز اشاره می کنند: یک کیش شخصیتی در حال ظهور و یک سلسله اقتدارگرایانه که هند را به عقب می کشاند.
در شرایط سیاسی فوری، کیش شخصیت شاید موفق شود. به گزارش مورنینگ کنسالت، مودی با رتبه‌بندی محبوبیت در خانه حدود 78 درصد، محبوب‌ترین رهبر بزرگ امروز در جهان است.
در حالی که مخالفان در آشفتگی قرار دارند، انتظار می رود مودی برای سومین بار به عنوان نخست وزیر در انتخابات سال آینده پیروز شود.
در حالی که نظرسنجی های مودی بسیار خوب است، بسیاری از هندی های دنیوی از اینکه او هند را کمتر سکولار و مدارا کرده است، وسوسه شده اند و برخی معتقدند ناسیونالیسم هندوی جیم کرو است که اقلیت های مذهبی، به ویژه مسلمانان را به حاشیه می برد. و این فقط به حاشیه رانده شدن نیست: مسلمانان به طور دوره ای متهم به سلاخی گاوهایی که برای هندوها مقدس هستند، می شوند و لینچ می شوند. در یک مورد معمولی در این ماه، یک اوباش در ایالت بیهار یک مسلمان را به حمل گوشت گاو متهم کردند و او را تا حد مرگ کتک زدند.
مودی ریاست سرکوب سازمان های خبری را بر عهده داشته است و هندی ها بارها به خاطر توییت هایشان دستگیر شده اند. مؤسسه V-Dem سوئد، در گزارشی جدید، هند را نه به عنوان یک کشور دموکراسی، بلکه به عنوان یک «استبداد انتخاباتی» در فهرست 108 در میان 179 کشور در شاخص دموکراتیک انتخاباتی خود قرار داده است.
بنکر روی، بنیانگذار کالج پابرهنه، یکی از مشهورترین ابتکارات توسعه روستایی هند، گفت: «آنچه در حال وقوع است بسیار ترسناک است. “من فکر می کنم که ما به سمت استبداد می رویم.”
هند قبلاً رویای یک خبرنگار بود که با صدا و خشم عقاید قوی منعکس می شد. اما امروزه مردم اغلب وقتی در مورد مودی می پرسم صحبت می کنند. گزارشگران بدون مرز اکنون هند را از نظر آزادی مطبوعات در رتبه 150 در میان 180 کشور جهان قرار داده است.
آنورادا باسین، سردبیر کشمیر تایمز، در مقاله ای شجاعانه در نیویورک تایمز در این ماه نوشت: «ما زیر ابری از ترس کار می کنیم.
یکی از درس های آسیا این است که اقتصادها می توانند تحت اقتدارگرایی رشد کنند – تاریخ کره جنوبی، تایوان و چین را ببینید – اما افراط گرایی مذهبی خطرناک تر است زیرا می تواند شتاب بگیرد، شکاف ایجاد کند و اکسیژن را از آموزش و مدیریت اقتصادی بمکد. پاکستان از طریق انحراف خود به سوی تعصب مذهبی رفت و یک داستان هشدار دهنده ارائه می دهد.
پاکستان توسط یک مسلمان نه چندان متعصب به نام محمد علی جناح تأسیس شد که مشروب نوشید و یکی از اقلیت مذهبی احمدی (اکنون تحت تعقیب) را به عنوان اولین وزیر امور خارجه کشور منصوب کرد. اما سپس در سال 1977، ژنرال. محمد ضیاء الحق قدرت را به دست گرفت و موجی از ملی گرایی مسلمان محافظه کار را مهندسی کرد که هنوز پاکستان را از هم می پاشد.
این کابوس من برای هند خواهد بود، زیرا شعله ور شدن آتش افراط گرایی مذهبی و نارضایتی آسان تر از خاموش کردن آن است. اما صادقانه بگویم که فکر نمی کنم هند تا این حد سقوط کند. من با ارمی باسو، یک رهبر جامعه مدنی از کلکته موافقم که دموکراسی هند از این مشکل عبور خواهد کرد، همانطور که از عقب نشینی از دموکراسی در دوره ایندیرا گاندی جان سالم به در برد. هند هنوز یک سیستم فدرال دارد که به ایالت ها قدرت می دهد و مودی را محدود می کند.
به نظر من، محبوبیت خارق‌العاده مودی نه تنها به عوام فریبی، بلکه به دستاوردهای واقعی نیز بستگی دارد (به علاوه، او در ادعای اعتبار برای دستاوردهایی که کمتر واقعی هستند، بسیار خوب است).
بیا توالت صحبت کنیم میلیون ها هندی هنوز اجابت مزاج باز را انجام می دهند که باعث گسترش بیماری و انگل می شود. یک نظرسنجی ملی در سال‌های 2020-2021 در این ماه منتشر شد و نشان داد که 21 درصد از خانوارهای روستایی هنوز به هیچ توالت دسترسی ندارند – اما این یک پیشرفت قابل توجه از تقریباً 60 درصد بدون دسترسی در سال 2012 است. مودی از پایان دادن به اجابت مزاج باز دفاع کرده است. که شاید برای یک سیاستمدار غیرقابل وقار به نظر برسد، اما جان انسان ها را نجات می دهد.
مودی همچنین استفاده از سیلندرهای گاز را برای پخت و پز به جای سوزاندن چوب و فضولات گاو که آشپزخانه را تا حد خطرناکی دود می کند، تبلیغ کرده است. این به شدت بر زنان فقیر تأثیر می گذارد، زیرا سالانه حدود 600000 هندی در اثر این آلودگی هوای داخل خانه جان خود را از دست می دهند.
ساخت بنادر و جاده ها بهبود یافته است و مودی یک سیستم شناسایی دیجیتال و پرداخت را به کار گرفته است که روستاییان را وارد سیستم بانکی می کند. مودی دلیل اصلی این شگفتی تکنولوژیکی نیست، اما او بر گسترش آن نظارت داشت.
آلیسا آیرس، محقق هندی و رئیس دانشگاه جورج واشنگتن، گفت: «حتی مخالفان او اذعان می‌کنند که او در توسعه اقتصادی و پروژه‌های زیربنایی بسیار خوب است. آیرس گفت که در اولین سال های نخست وزیری مودی، او کمتر قطبی بود و به توسعه تکیه داشت.
اخیراً، سلسله اقتدارگرایی برجسته تر شده است.
مودی اکنون در سراسر هند همان چیزی است که سال ها به عنوان رئیس ایالت گجرات بود. در آنجا او یک رهبر طرفدار کسب و کار بود که رشد اقتصادی بالایی داشت، اما سابقه او در سال 2002 به دلیل قتل عام علیه مسلمانان تحت نظارت او به شدت آسیب دید – در مورد میزان همدستی او اختلاف نظر وجود دارد، اما او قطعاً آن را سوء مدیریت کرد. او همچنین ستون های جامعه مدنی مانند انجمن زنان خوداشتغال را تضعیف کرد.
با نگاهی به آینده، چیزی که من از آن می ترسم این است که مودی اقتدارگرا و ملی گرای هندو در حال تحت الشعاع قرار دادن مودی اقتصادساز و توالت ساز است. برای تصور بدترین حالت، کافی است به خرابه های غم انگیز پاکستان امروزی نگاه کنید.
